Uw winkelwagen is leeg
Sopraan Astrid Stockman was helemaal verslingerd aan hardlopen en liep vlot halve marathons, tot een blessure roet in het eten gooide. Anderhalf jaar geleden hing ze de loopschoenen aan de haak en begon ze te fietsen.
“Lopen was mijn uitlaatklep. Ik was een behoorlijk fanatieke loper en had een voorkeur voor lange afstanden. De sport was makkelijk in te plannen. Je kunt op elke plek en op elk moment van de dag je loopschoenen aantrekken en de deur uitstappen. Maar toen ik last kreeg van een aanhoudende blessure – die enkel opgelost kon worden met een operatie waardoor ik een zestal weken out zou zijn – stopte ik noodgedwongen.”
“De sportarts raadde me aan om te fietsen. Eerst lag die drempel voor mij nogal hoog: ik zag ertegenop om te investeren in een fiets. Dat is meteen een behoorlijk dure aankoop. Uiteindelijk begon ik toch te sparen voor een eigen koersfiets en kocht ik de goedkoopste Trek-fiets die er is.”
“Normaal gezien fiets ik sporadisch, het liefst alleen of met twee. Omdat ik vaak op tour ben, is het moeilijk om consequent en frequenter te fietsen. In coronatijden zat ik veel meer op mijn fiets, omdat mijn agenda plots helemaal blanco was. Van welk type fietstochten ik dan het meest hou? Als ik een paar uur kan fietsen op een rustig tempo, dan ben ik tevreden. Zo’n fietstocht van drie à vier uur: heerlijk! Ik stel geen grote uitdagingen voorop … Voorlopig toch niet. (lacht)”
“Door vaker te fietsen merk ik dat ik meer behendigheid krijg en me zekerder voel op de weg. Fietsen geeft me een soort gevoel van vrijheid. Zeker in de lockdown vond ik het heerlijk om mijn radius zo 2, 3, 4 dorpen uit te breiden.”
“Mijn meest onvergetelijke fietstocht maakte ik toen ik in Gerona op tour was. Ik reed samen met mijn vriend naar Tossa de Mar, een heel mooie tocht van ruim 100 kilometer langs ongerepte stranden. Ik fietste nog niet zo lang en had een e-racefiets gehuurd. Maar wanneer je boven een snelheid van 25 km/u gaat met zo’n fiets, valt de ondersteuning uit en het trappen wordt dan behoorlijk zwaar. Lastiger dan op een gewone racefiets. Halverwege de tocht viel ik bovendien zonder stroom. Alles zat tegen, maar de omgeving was geweldig mooi.”
“Mijn ‘Trekske’ is een prima fiets, met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Ik verving enkel de banden om comfortabeler te rijden. Degelijk fietsmateriaal vind ik best belangrijk. Dus ja, op termijn droom ik van een nóg betere fiets. Mijn eerste fietsbroek kocht mijn vriend voor mij. Zelf investeerde ik al gauw in fietstruitjes. Ik heb intussen een collectie fietsshirts in mijn kast. Dat Little Black Bike nu een fietstruitje naar mij vernoemt, vind ik supertof. Al voel ik er ook wat schroom bij, omdat ik nog maar een beginnende fietser ben. Maar ik ben fan!”
“Fietsen geeft me een gevoel van vrijheid. Bewegen op eigen kracht, in de frisse lucht en omgeven door de natuur. Steeds andere ritten en nieuwe mooie plekken ontdekken. Alleen of met een groep. Er zijn maar weinig dingen die me zo uitdagen als fietsen."
"Voor mij liever geen sobere outfits, daarom ben ik superblij met het nieuwe Little Black Bike-fietstruitje dat naar mij vernoemd is. Het is kleurrijk, een tikje fluo en er zit een subtiele glans in, maar het is niet té. Het past helemaal bij mijn stijl."
“Waarom ik zo hou van fietsen? Fietsen geeft me een gevoel van vrijheid. Bij geen enkele andere sport heb ik datzelfde gevoel. Het is voor mij bovendien de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken.
